Podatki lokalne należą do grupy podatków majątkowych. Cechą charakterystyczną podatków lokalnych jest to, że stanowią one w całości dochód budżetu gminny i w pewnym stopniu mogą być kształtowane przez władze samorządowe. W świetle
art. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych podatki lokalne to:
art. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych podatki lokalne to:
- podatek od nieruchomości oraz
- podatek od środków transportowych.
Do podatków lokalnych zalicza się również podatki o odrębnych podstawach prawnych, tj.:
- podatek rolny uregulowany przez ustawę z 15 listopada 1984 roku o podatku rolnym
(Dz. U. z 1984 r. Nr 52, poz. 268 z późn. zm.)
- podatek leśny uregulowany przez ustawę z 30 października 2002 r. o podatku leśnym
(Dz. U. Nr 200, poz. 1682 z późn. zm.)
- podatek od spadków i darowizn uregulowany przez ustawę z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1983 r. Nr 45, poz. 207 z późn. zm.).
- podatek od czynności cywilnoprawnych uregulowany przez ustawę z dnia 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych. (Dz. U. 200 Nr 86, poz. 959 z późn. zm.).
Zgodnie z art. 20 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stawki podatków i opłat lokalnych mają charakter kwotowy i ustala je Minister Finansów. Górne granice stawek kwotowych są ogłaszane w drodze obwieszczenia w Monitorze Polskim. Poziom stawki maksymalnej podwyższa się corocznie uwzględniając wskaźnik cen towarów oraz usług konsumpcyjnych w okresie pierwszego półrocza roku, w którym stawki ulegają zmianie, w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego. O wysokości stawek decyduje rada gminy, z tym, że stawka podatku nie może być wyższa od stawki maksymalnej.
